اثربخشی شناخت درمانی گروهی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر افکار خودآیند منفی، پرخاشگری و نگرش‌های ناکارآمد دانش‌آموزان پرخاشگر

پژوهش حاضر به منظور اثربخشی شناخت درمانی گروهی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر افکار خودآیند منفی، پرخاشگری و نگرش‌های ناکارآمد دانش‌آموزان پرخاشگر انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. با استفاده از پرسشنامه‌های افکار خودآیند کندال و هولون، نگرش‌های ناکارآمد ویسمن و بک و پرخاشگری اهواز 30 نفر از دانش‌آموزان پرخاشگر که از افکار خودآیند منفی، پرخاشگری و نگرش‌های ناکارآمد بالایی برخوردار بودند، بطور تصادفی ساده انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل(15نفر در هر گروه) جایگزین شدند. گروه آزمایشی 8 جلسه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی را بر اساس بسته آموزشی سگال و همکاران دریافت نمود و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. پس از اجرای شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی مجدداً افکار خودآیند منفی، پرخاشگری و نگرش‌های ناکارآمد اعضای هر دو گروه مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. مقادیر محاسبه شده برای متغیرهای افکار خودآیند منفی، پرخاشگری و نگرش-های ناکارآمد تفاوت معنادار را نشان داد. به طور کلی یافته‌های این پژوهش حاکی از آن است، روش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی را می‌توان مداخله‌ای مؤثر در کاهش افکار خودآیند منفی، پرخاشگری و نگرش‌های ناکارآمد دانش‌آموزان پرخاشگر به حساب آورد